به گزارش خودروبرتر ، این خودرو که ما در ایران با نام ژیان آنرا میشناسیم دارای الزامات بسیار خاص مهندسی بود ازجمله اینکه توانایی حمل 4 نفر را داشته و قادر به حمل 50 کیلوگرم کالا با سرعت 55 کیلومتر در ساعت را داشته باشد.
در مرحله پیش نمونه این خودرو سیتروئن باید قادر به حمل 1 سبد تخم‌مرغ در 1 مزرعه شخم زده باشد بدون اینکه خودروها به املت لذیذی تبدیل‌شده باشند و درعین‌حال قادر باشد تا مصرف سوخت 80 مایل در هر گالن را مدیریت کند که البته خودروساز فرانسوی به‌خوبی از عهده مدیریت آن برآمد.
ژیان در 7 ماه اکتبر 1948 در نمایشگاه خودرو پاریس به نمایش درآمد و در طی دهه‌های طولانی تولید دارای طرفداران سرسختی نیز شد که به بهانه‌های مختلف اقدام به رژه رفتن با عنوان زیان می‌کنند تا بتوان ازلحاظ شخصیتی با فیات 500 اریجینال نیز قیاس نمود.
ژیان دارای چه موتورهایی بوده است؟
ژیان اریجینال دارای 1 موتور 2 سیلندر بود که با هوا خنک می‌شد و قدرت خروجی آن نیز در حدود 9 اسب بخار بود که به‌اندازه کافی برای حداکثر سرعت 65 کیلومتر در ساعت کافی به نظر می‌رسید. و در بروز رسانی‌های بعدی 1 موتور دوقلو تخت به آن اضافه شد که دارای قدرت پیشرانه 14 اسب بخاری بود که در اوایل دهه 1960 در نوع خود جالب‌توجه بود.درنهایت در دهه 70، یک موتور 33 اسب بخاری با ظرفیت 602 سی سی به آن بروز رسانی شد تا در نوع خود هیولا گونه باشد.
البته جالب‌توجه است بدانید که یک نسخه 4*4 از این خودرو تحت عنوان Sahara معرفی شده بود که مخصوص آفرود و جاده خاکی بود و به‌صورت حقیقی دارای 2 مخزن سوخت و 2 موتور و 2 جعبه‌دنده بود که با 1 میله به هم متصل می‌شدند.
ژیان چقدر سریع است؟
جوک‌های زیادی در مورد ژیان وجود داشت ازجمله اینکه در حدود 1 ساعت طول می‌کشد تا به‌سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد که البته این زمان در حدود 42 تا 43 ثانیه طول می‌کشید و نکته جالب اینکه یک نسخه مخصوص از ژیان برای فیلم فقط برای چشم‌هایش با 2 برابر کردن قدرت در اوایل دهه 1980 نیز به کار گرفته شد.
در معماری این خودرو به‌صورت جالبی از 1 هواپیمای قدیمی در شاسی آن بهره گرفته‌شده است تا به‌طوری‌که وقتی بر 1 طرف آن وزن زیادی متحمل شود فاصله دوچرخ را افزایش داده تا به‌نوعی از چپِ کردن جلوگیری شود تا 1 افسانه در مورد چپ ناپذیر بودن ژیان شکل گیرد.
سیستم تعلیق منحصربه‌فرد این خودرو در مقایسه با فنّاوری روز در نوع خود جالب‌توجه بود بدین‌صورت که سیستم تعلیق این خودرو به‌صورت 2 استوانه است که در زیر خودرو قرار دارد. درواقع این 2 استوانه حکم نوعی کمک‌فنر را داشت که در طول خودرو قرارگرفته و هرکدام از استوانه‌ها به یکی از چرخ‌ها متصل می‌شود.
بدین ترتیب در جاده‌های ناهموار از تکان‌های شدید این خودرو خبری نبود و سرنشینان آرامش بیشتری داشتند.
جاذبه گردشگری فرانسه
این خودرو بااینکه دیگر تولید نمی‌شود، هنوز هم طرفداران زیادی دارد و در پاریس به‌عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری این شهر درآمده است. ژیان در ابتدا چندان مورد اقبال واقع نشد، اما رفته‌رفته انواع آن اعم از سواری، وانت و مدل «مهاری» آن‌قدر مورداستفاده قرار گرفت که به‌عنوان نمادی از نمادهای معاصر فرانسه شناخته شد.
در زمان جنگ جهانی 2 این خودرو به خاطر سیستم تعلیق و مقاومت بالای خود به‌نوعی به کمک فرانسوی‌ها آمد تا جایی که به آن لقب (دشمن رایش) را دادند.
دوستداران این نماد اسطوره‌ای فرانسه انجمن‌ها و باشگاه‌هایی تشکیل داده و هرازگاهی با ژیان‌های خود در شهرهای مختلف این کشور رژه می‌روند. سال گذشته کلکسیونرهای اتومبیل در فرانسه برای 1 ژیان تولید 1961 بالغ‌بر 172000 یورو پول پرداخت کردند.
ژیان در جدال با پیکان، فقیر در برابر غنی
ژیان نیز در ایران از خودروهای محبوب به شمار می‌رفت و خانواده‌های ایرانی خاطرات زیادی از این خودرودارند.
تولید این خودرو در اواخر دهه 1340 شمسی در شرکت سهامی سیتروئن ایران (سایپای کنونی) آغاز شد. ژیان درواقع رقیب پیکان بود که در ایران‌خودرو تولید می‌شد. در اولین عرضه در ایران ژیان به قیمت 12000 تومان به فروش رفت، درحالی‌که پیکان 17000 تومان بود.
ژیان در ایران برای خانواده‌های کم‌بضاعت‌تر تولید می‌شد و اگر کسی امکان مالی بیشتری داشت به سمت خرید پیکان می‌رفت چراکه هل دادن ژیان در سربالایی‌ها کار آسانی نبود.
پایین بودن حجم (قدرت) موتور ژیان موجب شده بود که این خودرو از توان لازم برای حرکت در خیابان‌های سربالایی برخوردار نباشد به همین دلیل خانواده‌هایی که از وضع مالی مناسب‌تری برخوردار بودند پیکان را به ژیان ترجیح می‌دانند، به‌ویژه آنکه ژیان چندان مناسب تردد در جاده‌های بین‌شهری نبود.
پس از انقلاب اسلامی در سال 57 تولید این خودرو اندک‌اندک کاهش یافت و شرکت سایپا 1 خودروی فرانسوی دیگر یعنی رنو 5 را جایگزین آن کرد. پس از رنو نیز نوبت به پراید رسید.
