به گزارش خودروبرتر ، در حال حاضر سه کلاس خودرویی وجود دارند که یا تنها از نیروی الکتریکی استفاده می‌کنند یا از آن به همراه قوای محرکه مرسوم سود می‌برند. این خودروها شامل هیبریدی، پلاگین هیبریدی و تمام الکتریکی هستند. هر یک مزیت‌ها و معایب خاص خود را داشته و ما هم می‌خواهیم مقایسه‌ای بین این دسته از محصولات داشته باشیم.
هیبریدی‌ها
خودروهای هیبریدی از یک پیشرانه احتراق داخلی سنتی به‌عنوان منبع اصلی قدرت خود استفاده می‌کنند. پیشرانه‌ی بنزینی با یک واحد الکتریکی همراه است. خودواحد الکتریکی از مجموعه باتری خود شارژی که نیروی ریکاوری را از ترمز و کاهش سرعت می‌گیرد نیرو خواهد گرفت. بسته به نوع استفاده‌شده، واحد الکتریکی شاید در زمان موردنیاز اقدام به افزایش قدرت کند و شاید هم بتواند چند کیلومتری را بدون اتکا به‌پیشرانه بنزینی خودرو را به‌پیش ببرد.
میزان صرفه‌جویی در مصرف سوخت این مجموعه به نوع خودرو و فنّاوری بکار رفته در آن بستگی دارد. بهترین نمونه‌ها از این نظر هیوندای آیونیک و تویوتا پریوس هستند.
اما نقطه‌ضعف هیبریدی‌ها هم قیمت بالاتر آن‌ها در مقایسه با نمونه‌های مرسوم است و شاید هم مالک نتواند هزینه‌ی بیشتر مالکیت این‌گونه خودروها را پوشش دهد. برخلاف خودروهای پلاگین هیبریدی و تمام الکتریکی، نمونه‌های هیبریدی از مشوق‌های مالیاتی فدرال بهره‌مند نیستند.
پلاگین هیبریدی‌ها
این نوع خودروها که با مخفف PHEV هم شناخته می‌شوند از باتری بزرگ‌تری استفاده می‌کنند که همین امر باعث می‌شود با آن‌ها بتوان مسافت بیشتری را در حالت الکتریکی طی نمود. همان‌گونه که اسم این خودروها نشان می‌دهد باتری باید با یک سوکت شارژ دیواری جان تازه‌ای بگیرد. زمانی که باتری به وضعیت مشخصی برسد خودروهای پلاگین هیبریدی همانند مدل هیبریدی عادی عمل خواهد کرد. شورلت ولت و نسخه‌ی برد بلند ب ام و i3 عملکرد متفاوتی دارند. در هر دو خودرو اتکای اولیه به‌پیشرانه الکتریکی است اما هرکدام دارای پیشرانه‌ی بنزینی کوچکی هم هستند که پس از خالی شدن شارژ باتری به‌عنوان یک ژنراتور عمل می‌کند.
برخلاف خودروهای الکتریکی، مالکان پلاگین هیبریدی‌ها اصلاً نیازی به نگرانی درباره خالی شدن شارژ باتری و ماندن درراه ندارند. حداکثر برد این خودروها تنها توسط میزان بنزین داخل باک محدود می‌شود.
محدوده حرکتی و مصرف انرژی این دسته از خودروها متفاوت است. برای مثال نسخه پلاگین هیبریدی مینی کانتری من در حالت الکتریکی برد حدود 20 کیلومتری دارد. تویوتا پریوس پرایم هم برد 40 کیلومتری دارد.
پلاگین هیبریدی‌ها گران‌تر از هیبریدی‌های استاندارد هستند. پریوس پرایم یادشده حدود 3800 دلار گران‌تر از پریوس هیبریدی پایه است؛ اما این خودروها برخلاف هیبریدی‌ها از مشوق‌های مالیاتی در محدوده 3500 تا 7500 دلار برخوردار می‌باشند؛ و در برخی ایالت‌ها ازجمله کالیفرنیا مشوق‌های خاص دیگری هم برای این دسته از خودروها در نظر گرفته‌شده است.
الکتریکی‌ها
خودروهای تمام الکتریکی آلایندگی نداشته و معمولاً مالکیت آن‌ها هزینه‌ی کمتری در مقایسه با خودروهای بنزینی دارد. همه‌ی گشتاور این خودروها از لحظه حرکت در دسترس هست بنابراین پرفورمنس خوبی دارند؛ اما محدوده حرکتی خودروهای الکتریکی محدود بوده و باید آن‌ها را در خانه یا مکان‌های شارژ عمومی شارژ کرد. زمانی که باتری خالی شود خودرو از حرکت بازخواهد ایستاد. خیلی نباید روی سفر طولانی با خودروهای الکتریکی حساب باز کرد مگر اینکه در سر راه مکان‌های شارژ عمومی وجود داشته باشد. اکثر خودروهای الکتریکی محدوده حرکتی بین 160 تا 200 کیلومتری دارند که برای یک رانندگی روزمره کافی است.
البته تسلا مدل S با برد 540 کیلومتری حرف اول را در این زمینه می‌زند. از طرف دیگر خودروی اسمارت فورتو الکتریک درایو راداریم که تنها 96 کیلومتر برد دارد. به یاد داشته باشید که برگ خریدهایی همچون رانندگی پرسرعت، آب‌وهوای سرد و استفاده از تجهیزاتی همچون کولر باعث کاهش محدوده حرکتی خودروهای الکتریکی می‌شوند.
خودروهای الکتریکی گران‌تر از دودسته‌ی دیگر هستند. به‌طور مثال فورد فوکوس الکتریکی 11 هزار دلار گران‌تر از نسخه‌ی پایه‌ی بنزینی هست. تسلا مدل S قیمت پایه حدود 76 هزار دلار داشته و قیمت آن حتی به بیش از 136 هزار دلار هم می‌رسد؛ اما این دسته از خودروها نیز از مشوق 7500 دلاری مالیاتی سود می‌برند.
البته زمانی که یک خودروساز بیش از 200 هزار خودروی الکتریکی بسازد این مشوق‌ها حذف می‌شوند. ازآنجایی‌که تسلا قبلاً به این مرز تولید رسیده بنابراین مشوق‌های آن به 3750 دلار کاهش‌یافته‌اند. خودروهایی که از اول جولای تا 31 دسامبر سال 2019 فروخته شوند مشوق کمتر 1875 دلاری خواهند داشت و پس‌ازآن دیگر هیچ مشوق مالیاتی‌ای در نظر گرفته نخواهد شد. انتظار می‌رود جنرال موتورز هم در اواخر سال 2019 مرز تولید 200 هزار دستگاه را رد کند.
اما خودروهای الکتریکی ازنظر اقتصادی می‌توانند هزینه‌های بالای خود را توجیه کنند. EPA می‌گوید هزینه‌ی استفاده از یک خودروی الکتریکی در سال و با کارکرد حدود 24 هزار کیلومتر به‌طور متوسط بین 500 تا 750 دلار است. این هزینه بین 4 تا 5250 دلار کمتر از هزینه‌ی استفاده از یک خودروی بنزینی مدل 2018 در دوره‌ای 5 ساله هست. هزینه‌های مالکیت و نگهداری خودروهای الکتریکی هم کمتر از مدل‌های بنزینی است زیرا فاقد قطعات مکانیکی معمول می‌باشند که ازجمله‌ی آن‌ها می‌توان به تعویض روغن، مایع خنک‌کننده، سرویس گیربکس و تعویض فیلتر هوا، شمع‌ها و… اشاره کرد.
